Dette året har eg ikkje berre vore i NYC, eg har òg besøkt Mulighetenes fylke – ein betre stad å bu; Vestfold.
Kva skal ein gjere i eit fylke med så mange mulegheiter? Det er vanskeleg å velje ut akkurat kva, men her er nokre tips:
– Gå rundt Tusenårseika på Prestegarden i Våle. Eg veit ikkje om eika er tusen år. Men det er ei eik, og ho er stor og gammal.
– Kruse langs Bispeveien med høg musikk på anlegget, gjerne med eit litt slitent aircondition-anlegg, så du verkeleg kjenner sommersola som eit sveitt lag på huda. (Musikkforslag: Vestfold – Original Mix eller The Road av Alva Leigh)
– Gå inn i ein tilfeldig skog, komme over eit roleg rådyr som står og et, følg etter dyret, mjuk og lett på foten, over kvistar og kratt, på vakt, inn i villniset og buskaset. Komme ut der sola set kornåkaren i brann, sitrande gull, i solnedgangen, som klipt frå ein film (gjerne amerikansk eller kanskje betre; fransk)
– Lukte på ei stavkirke i Andebu
– Sjekk ut Revetal (eller RævataL (tjukk L) som dei innfødde seier), handelsmetropolen, der ordspelet med å setje RE først i eitt ord, aldri blir oppbrukt (REstaurant, HengeRE, BarnekoREt etc) (Til dei uinnvidde: RE er sjølve kommunenamnet her)
– Køyr inn grusvegen til ein tilfeldig gard og hels på ein hest, bli møtt av ein jovial og triveleg vestfolding som rett ut spør om du vil låne hesten. Det må du berre gjere.
– Bad i Langevann, gjerne på natta, gjerne fordi du søv i eit telt ved vasskanten, vaknar med sola, joggar på skogsstiane og rett ut i eit morgonbad etterpå.
– Dra til Verdas ende, finn eit varmt berg og sleik sol.
– Gå på Borrehauane ein kveld der sola sprikar mellom alle trea, og dei store, gamle haugane verkar uverkelege, overnaturlege.
– Sjølvsagt er det òg fint å sjekke ut Slottsfjell i Tønsberg, Tursti på Hvasser, badestrand i Holmestrand og den flotte stemninga og bygningane på Karl Johans vern.
– Til slutt, LYDKANONEN i Horten, Batteri Sonique som skyter det som skal vere fredsstimulerande musikk. Ein hyggeleg type krigføring; for å få fiendtlege ubåtar til å bryte av angrepa sine og stige opp til vassoverflata.
Hadde ikkje det vore fint, om musikk kunne spidde all usemje, å få folk til å smile, danse og le i staden?
