I dag stod Storetveit for tur. Ein labyrint av ein skule, med mange hyggelege rom. Eit lyst og flott bibliotek, og eit rom med det treffande namnet: Romslig, der eg kunne sitje og slappe av før neste økt.
Det vart òg tid til å snakke om titlar i pausane. Utfor var ein tittel som kom naturleg mot slutten av boka, men elles kan titlar vere både vanskelege og vriene, og dei er alltid viktige.
Ein elev fekk høyre om tittelen på boka mi, og tippa først at ho handlar om utforkøyring på ski. Det er kanskje den einaste tydinga av ordet boka ikkje handlar om.
Det neste han gjetta var veldig treffande: “Handlar ho om utforkøyring med bil?” Dette var før han hadde sett framsida.
Utfor. Smake på ordet.
Det kan lett handle om “Point of no return” sa han, og det likte eg veldig godt. Det punktet der skifararen sleng seg utfor bakken, eller det punktet der bilen glepp taket i vegen.
Kanskje finst det slike punkt i relasjonar òg? Ein replikk som ikkje kan takast tilbake, eller var det nett det at noko ikkje vart sagt?
“Det er nemleg ikkje alt det galne folk gjer som svir mest i Utfor, det er alt dei ikkje gjer.” – Guri Fjeldberg i BT