Mastermas

Eg sit på lesesalen med kalde fingrar. Blanding av sprudlande iver, og redsle i magen.*

For kva skjer eigentleg etter at masteren er levert?

Ein gong var eg lita, og trudde at livet byrja då utdanninga var ferdig. Då skulle ein få seg jobb, og vere vaksen. No gløttar eg framover og ser enden på studietida, og snur meg raskt ein annan veg og held hardt i lesesalpulten.

For kva skjer når siste punktum er sett. Siste forsvarsord er sagt framfor intern og ekstern sensor. Når lånekassa ikkje lenger gir meg ein fin liten pengesum til oppmuntring kvar månad, men i staden skal ha tilbake alt saman. Med renter, sjølvsagt.

Kva når eg står der då. Jobbsøkinga gir magre resultat. Eg har ikkje lenger lesesalen. Har ikkje lenger ei stor oppgåve som er berre mi, og som eg kan le og gråte av. Kva då?

Denne oppgåva som eg har brukt så mange timar på, som berre vil støve ned i ein boks saman med andre masterar**. Om han ikkje blir makulert med det same.

Då eg ikkje var heilt lita lenger, men sånn midt på treet, tenkte eg at master var noko frykteleg fælt å arbeide med. Noko som stal livet frå ein. Ei tid der ein ikkje hadde tid til noko anna enn å sitte på lesesalen, spise posesuppe og skrive fingertuppane grøne og blå. Og så blei ein ferdig og livet starta på nytt. Det var feiring og jubel, og slenging frå lysekroner. Tenk kva ein hadde greidd og gjennomført.

Men kva har ein eigentleg greidd? Eg har sitte for meg sjølv og jobba i eitt år. På ein måte gler eg meg til å vere ferdig, på den andre sida synest eg dette er så moro at eg vil halde fram.*** 

*Tekst skrive (og teikning teikna) i oktober, då eg var i innspurten av masteren. Turde tydelegvis ikkje å publisere teksten med det same. Men sidan bloggen har vore stille som eit knyst ei god stund no, postar eg teksten postmaster. 

** Oppgåva blei ikkje ein gong trykt opp fysisk til biblioteket, berre publisert digitalt. Du kan finne ho her: https://bora.uib.no/handle/1956/8851

*** Fortsetjing følgjer ein eller annan dag – spaninga stig! Leverte eg eller leverte eg ikkje? (oh no, spoileralert i fotnota over)

Legg igjen en kommentar

Din e-postadresse vil ikke bli publisert. Obligatoriske felt er merket med *