På veg heim frå Herøy, fekk eg tatt turen innom Flø der eg ikkje har vore sidan eg var fire-fem år gammal. Eg har berre høyrt om denne staden – mormor mi som heitte Flø før ho gifta seg, foreldra hennar som kom frå Ytre og Indre Flø.
Tett på storhavet, med dramatisk natur. Oldefar min levde av havet, slik far hans og far hans att sikkert gjorde. Det er ein svært vakker stad. Eg har høyrt at det er nydelege solnedgangar her.
På vegen såg eg fleire sandstrender. Det er visst fine surfemulegheiter her òg. Men det er ikkje så mange som bur her, og no finst det ingen skule lenger. I følgje WIkipedia hadde bygda 177 innbyggjarar per 1. januar 2017. 
Men det var ein del nye funkisbygg på vegen. Folk har flytta til Flø i nyare tid– kanskje for å komme seg vekk frå bykaoset, maset i kvardagen, vere tettare på naturen. Ein nydeleg stad er det i alle fall.
Og ein nydeleg dag. Sjølv om ventetida var nokså lang på Hareid fergekai, var utsikta perfekt.
