Då eg gjekk på ungdomsskulen og ikkje fann andre som var like litteraturinteresserte som meg, fann eg eit samfunn på dikt.no. Denne nettstaden fungerte som ein skriveverkstad for meg i fleire år. Eg fekk utvikla språket mitt, lærte å få kritikk og forholde meg til ein lesar. I tillegg vart eg kjend med folk, gjerne folk eg ikkje ante korleis såg ut eller alderen til. I ettertid har eg møtt fleire frå dikt.no-tida, og det er interessant å oppdage at vi deler ei historie og ei tid frå eit samfunn som berre fanst på nettet.
I Språknytt har eg skrive om korleis eg lærte at kvart einaste ord eg vel å bruke, seier noko om meg: Språkleg leikeplass